Orballo

Orballo,
fillo miúdo das nubes
desas nubes mourasque cubren o ceo
nas tardes quedas, e nas noites de inverno.

Lixeiro orballo,
a nevoa predica a túa chegada
e escomenzas a esvarar miúdo, calado,
por entre as herbas e as follas do carballo.

Sigue chorando,
sigue chorando lixeiro
nos pobos que pola mañá cedo, aínda adormiñados
na túa compaña espertan.

Cae orballo.
Sigue caendo, calado.